Dominiko, Agnieszko i Jacku! Baaardzo Wam dziękuję za Waszą obecność na poniedziałkowej wiedeńskiej pogadance. Szalenie mi miło, że zechcieliście wysłuchać moich opowieści o metrze, Franciszku i Sissi, kawiarniach i innych ciekawostkach. Darku i Doroto ze Slow Cafe: dziękuję za zaproszenie. Jak zwykle było przesympatycznie! Wszyscy daliście mi niezłego kopa. Coś czuję, że na Frajdzie wkrótce pojawi się trochę wpisów o Austrii. Nareszcie.   Frajdowicze. Muszę się Wam do czegoś przyznać. Utwierdzam się tylko w przekonaniu, że opowiadanie o podróżach, spotkania z Wami, inspirowanie Was sprawia mi ogromną FRAJDĘ! Coraz większą. To coś co lubię. I mam nadzieję, że na kolejnych spotkaniach będzie Was jeszcze więcej. P.s. Jako że niestety nie wyszły zdjęcia zrobione podczas warsztatów dodałam tu więc jedno wiedeńskie, które lubię i które, wydaje mi się, bardzo oddaje klimat naszego spotkania. Było świetnie! Jeszcze raz wielkie dzięki!    ...

Jedną z naszych ulubionych baśni do słuchania jest „Złoty ptak”. Cudowna!! Dawno, dawno temu żył sobie król, który miał trzech synów i jabłoń ze srebrnymi jabłkami. Pewnego dnia okazuje się, że te właśnie srebrne jabłka kradnie złoty ptak.  I tak zaczyna się niezwykle trzymająca w napięciu bardzo interesująca opowieść. W drugiej części baśni w innym królestwie zupełnie inny król posiadający trzy córki prezentując je królewiczowi wypowiada takie oto słowa:   Oto trzy moje córki. Pierwsza najstarsza jest najpiękniejsza w całym królestwie….Druga z moich córek jest  najzgrabniejsza w całym królestwie …. A trzecia córka nie jest ani piękna, ani zgrabna. Nazywamy ją Stokrotką, bo to taki skromny kwiatek.   Kilka miesięcy temu moja średnia Smerfetka zastrzeliła swojego Tatę pytaniem: - Tatuś. W tej bajce „Złoty ptak” król przedstawia trzy swoje córki królewiczowi prawda? A czy Ty też umiałbyś nas tak ocenić? Wszystkim dało nam to do myślenia. Całą piątką ucięliśmy sobie ciekawą pogawędkę o tym … ocenianiu. Zrobiło się poważnie. Razem z mężem tłumaczyliśmy...

  Wspominałam Wam o tym, że w związku z tym, że wystawa zdjęć akcji Podróż za 2 uśmiechy od kliku tygodniu znajduje się w klubokawiarni Slow Cafe, będziemy miały z Dorotą dla Was niespodziankę.  Oto ona:Z dziećmi? Metrem? Do muzeum? Czemu nie? I w dodatku w samym Wiedniu - mieście cesarzowej Marii Teresy, cesarza Franciszka Józefa I, Mozarta, Gustava Klimta oraz wielu innych barwnych postaci. O zaletach wiedeńskiego metra, fascynujących muzeach, o tym gdzie zjeść ukochany fiołkowy sorbet Sissi, gdzie przez chwilę stać się dyrygentem wielkiej orkiestry i o tym, gdzie chadzał Freud oraz innych cudownościach tego intrygującego miasta dowiecie się już 19 października o godzinie 17.00 w Slow Cafe. Osobiście nie mogę się już doczekać. Przybędziecie? Zapraszam!  ...

Ten wpis powstaje już od kilku tygodni. Niemalże każdego dnia go zmieniam. Coś dodaję, coś wykreślam. W zależności od stanu umysłu i ducha. I za każdym razem, gdy miał się on pojawić na blogu, ja w ostatniej chwili zmieniałam zdanie.  Jest  to już jednak moment, by ujrzał światło dzienne. Mędrkowanie, filozofowanie na blogu kompletnie mi nie wychodzi. I może dobrze, bo Frajda nie na tym polega. Nie potrafię jednak wrócić do mojego kolorowego, frajdowego świata zanim nie podzielę się z Wami tym co wydarzyło się w moim życiu w ostatnim miesiącu i jakie towarzyszyły i towarzyszą temu emocje. A jest ich cała masa. W przedostatni dzień sierpnia wróciłam  z rodzinnej, samochodowej wyprawy po Austrii, Czechach i Polsce. To były fantastyczne trzy tygodnie spędzone tylko z rodziną. Pełne przygód, historii z życia Austriaków, Habsburgów, Mozarta czy Gustava Klimta. Bez internetu, stresu, zobowiązań, problemów. Wróciłam bardzo szczęśliwa, z ogromnym ładunkiem pozytywnej energii, gotowa obdzielać nią każdego napotkanego człowieka. Chciało mi się głosić wszystkim jaki świat jest piękny, zaskakujący i intrygujący. Wkrótce ponownie mnie zaskoczył mnie, ale nie tak ...

  Drodzy Frajdowicze!   Macie okazję się ze mną spotkać. Już w najbliższą sobotę o godzinie 11.00 w gdyńskiej Ciuciubabce odbędą się warsztaty dla dzieci zatytułowane: "Kim będę, gdy dorosnę". To stały cykl, który na dobre wpisał się w ciuciubabkowy kalendarz wydarzeń. Tym razem dzieci dowiedzą się jak zostać przewodnikiem turystycznym, a opowiadać o tym będę ja sama. :-)   Oto ciuciubabkowa zapowiedź wydarzenia...Lubicie podróżować? Odwiedzać nowe miejsca, poznawać ich historię, ludzi tam mieszkających? A czy lubicie gdy o nowych miejscach opowiada Wam przewodnik? Taki ktoś, kto wie wiele na temat zamków, pałaców, muzeów, statków, pomników i tak dalej i tak dalej… A gdy jeszcze taki ktoś opowiada bardzo interesująco i zabawnie to już musi być naprawdę wielka frajda prawda?Jeśli chcecie dowiedzieć się, jak zostać takim przewodnikiem, ile książek trzeba przeczytać i ile „wytrzeć chodników”, przyjdźcie na nasze spotkanie. O tym wszystkim opowie Wam Dana Ślipy, licencjonowany przewodnik po Trójmieście, mama trójki dzieci, fanka komunikacji miejskiej i szalona blogerka, autorka bloga Frajda nad morzem.Gwarantuję Wam, że bę...

Miło mi Was, DRODZY FRAJDOWICZE, poinformować, że wystawa zdjęć akcji Podróż za 2 uśmiechy tym razem zawitała do wesołej, rodzinnej klubokawiarni Slow Cafe. W ostatnią niedzielę ja, moja szanowna rodzinka oraz przesympatyczni właściciele tego miejsca razem główkowaliśmy jak najlepiej rozmieścić fotografie na ścianach. Po 1,5 godzinnej pracy powstał efekt końcowy, który uważam za absolutnie wyśmienity! I nie będę Wam wiele więcej w tej kwestii zdradzać. Sami się o tym przekonajcie przyjeżdżając na Wiczlino. Wszystkim tym, którzy zaglądają tu po raz pierwszy i tym, którzy jeszcze dokładnie nie wiedzą na czym polegała akcja Podróż za 2 uśmiechy, zrobię małe przypomnienie. Podróż za 2 uśmiechy to akcja promująca rodzinne podróżowanie komunikacją miejską oraz mająca na celu pozyskanie zniżki na takie właśnie przejazdy. Moim marzeniem jest, by w Trójmieście powstał wakacyjny bilet rodzinny na podróżowanie autobusami, trolejbusami, tramwajami, kolejką SKM czy teraz także PKM dla wszystkich opiekunów dzieci, bez względu na liczbę małych podopiecznych. Czyli taki uśmiech dziecka jadącego na wycieczkę i uśmiech jego opiekuna płacącego mniej za bilety...