Wyszukiwanie po miejscu:

  Jedną z ostatnich transmisji na żywo na FB Frajdy przeprowadziłam z Muzeum Domków dla Lalek mieszczącego się w Warszawie w Pałacu Kultury i Nauki. Grube mury zabytkowego Pałacu zrobiły mi niemałego psikusa. W trakcie transmisji kilka razy traciłam zasięg. Chodziłam po muzeum nawołując do telefonu: Wróć do mnie, mam jeszcze tyle do powiedzenia. W efekcie udało się powiedzieć to, co najważniejsze, ale Muzeum okazało się być tak urzekającym, imponującym i inspirującym miejscem, że to, czego nie zdążyłam powiedzieć Wam podczas transmisji postanowiłam przekazać na internetowym papierze. I jeszcze jedno. A może przede wszystkim to. Wycieczka do tego muzeum to idelany pomysł na prezent dla ukochanych Mam z okazji ich święta. Przekonajcie się dlaczego. Zapraszam.    Dziś opowiem Wam pewną niezwykłą historię. Była sobie kiedyś pełna uroku, młoda i skromna dziewczyna, która pewnego dnia zamarzyła, by kolekcjonować domki dla lalek. Piękne miała marzenie. Jak postanowiła tak zrobiła. Ale nie tylko zaczęła je kolekcjonować. Zajęła się także ich restauracją. Zapomnianym, zniszczonym, porzuconym domkom zaczęła przywracać blask, zaczęła przywracać duszę. Wiele ocaliła od zapomnienia. Chwi...

    Tak pisze i pisze o tym, jak to trzeba się zaangażować, opowiadać, zachwycać się w tych muzeach. Rozpowiada wciąż: Udana wycieczka zależy tylko od Was, rodziców. Bla bla bla, bla bla. Do diaska! Dwoję się i troję i nic. I czytam i szukam, w końcu jadę, a Ci moi tylko: Mamo, ja chcę na lody!  Tu jest nudno.  Nogi mnie bolą!! A gdzie jakaś trampolina? I gdzie ta bombonierka, cudowności i frajda? Gdzieś mam taką przyjemność!   ŻE NIBY TAKA CUDOWNA, IDEALNA, ŻE AŻ DENERWUJĄCA   No dobrze, przyznajcie się, która z Was tak kiedyś pomyślała? Ta idealna Frajda, z wiecznie  przyklejonym uśmiechem, głosząca jak to cudownie w tych muzeach i w tej spoconej latem i przemakającej zimą komunikacji miejskiej? Brrrr! Frajda, ale Ty tak serio? Nie wierze Ci! Tu coś nie gra, mi tak nie wychodzi. Skuś, skuś, skuś baba na dziada. No przyznajcie, pomyślałyście tak? Choć jedna z Was? Choć przez chwilę? Zanim same przekonałyście się, że jednak jest fajnie. A może nie zdążyłyście się jeszcze przekonać? A może próbujecie, ale nie wychodzi?  Bo jeśli tak któraś z Was pomyślała to ja właściwie się temu nie dziwię. Wydaje mi się, że czasem Wam może być trudno ...

Warszawa da się lubić,Warszawa da się lubić. Tutaj szczęście można znaleźć,Tutaj serce można zgubić. Tak sobie nucę w ostatnich dniach, ponieważ w miniony weekend sama się o tym przekonałam. Do tej pory tak naprawdę nie znałam Warszawy. Oprócz tego, że to stolica i na różne sposoby widać ją w telewizji czy filmach fabularnych kojarzyła mi się tylko z moimi wypadami na castingi do filmów czy reklam w czasach studenckich. Intercity o 6-tej rano do stolicy, casting, popołudniowo-wieczorne Intercity do Gdyni. Długo marzyłam, by zobaczyć Zamek Królewski, wjechać na 30 piętro Pałacu Kultury i Nauki i zobaczyć pomnik Fryderyka Chopina w Łazienkach Królewskich. To wszystko się udało. A nawet jeszcze ciut więcej. Niestety  na razie nie uda mi się stworzyć dla Was obszerniejszej relacji z tego wyjazdu, ale wróciłam tak oczarowana tym miastem, tak pustym o tej porze roku i tak bardzo rozbrzmiewający muzyką Chopina, że postanowiłam się tym z Wami tak na szybko podzielić. Kto wie? Może, uda Wam się wyskoczyć do stolicy na weekend jeszcze w te wakacje? Zwiedziliśmy Zamek Królewski, w 25 sekund wjechaliśmy na wysokość 114 metrów (30 piętro) Pałacu Kultury i Nauki, przespacerowal...